-
1 przyjmować
przyjmować (-uję) < przyjąć> (przyjmę) v/t zaproszenie, pieniądze, obywatelstwo annehmen; nagrodę, paczkę entgegennehmen; pokarm zu sich nehmen; lek einnehmen; uchodźców, bezdomnych (bei sich) aufnehmen; pracownika einstellen; gościa, interesanta empfangen; wiadomość, nowego członka aufnehmen; budowę, roboty abnehmen; (częstować) bewirten;przyjmować na siebie übernehmen;przyjmować do wiadomości zur Kenntnis nehmen;przyjmować książkę do druku ein Buch zum Druck annehmen; v/i lekarz, profesor Sprechstunde haben;przyjmować się BOT aufkeimen, aufgehen; przeszczep skóry anwachsen; nerka nicht abgestoßen werden; fig sich einbürgern, üblich werden -
2 wiara
nie do wiary nicht zu glauben, unglaublich;w dobrej wierze im guten Glauben, guten Glaubens;w złej wierze JUR vorsätzlich;dawać wiarę Glauben schenken;przyjmować na wiarę aufs Wort glauben -
3 wiara
wiara [vjara] f1) ( ufność)\wiara w kogoś/coś Vertrauen nt in jdn/etw\wiara w siebie Selbstvertrauen nt2) jurw dobrej wierze im guten Glauben, gutgläubigw złej wierze im bösen Glauben, bösgläubigdochować komuś/czemuś wiary jdm/etw treu bleiben5) dawać czemuś wiarę einer S. +dat Glauben schenkenprzyjmować coś na wiarę etw aufs Wort glaubento nie do wiary das ist unglaublich, das ist kaum zu glauben
См. также в других словарях:
przyjmować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, przyjmowaćmuję, przyjmowaćmuje, przyjmowaćany {{/stl 8}}– przyjąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, przyjmowaćjmę, przyjmowaćjmie, przyjmowaćjmij, przyjmowaćjął, przyjmowaćjęli, przyjmowaćjęty {{/stl 8}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyjmować — Przyjąć kogoś z otwartymi rękami (rękoma), ramionami «przyjąć kogoś bardzo serdecznie»: Teść przyjął go z otwartymi rękoma i gościł przez kilka dni u siebie z największą serdecznością. Z. Kosidowski, Opowieści. Nie musiał się jednak martwić o… … Słownik frazeologiczny
przyjmować — ndk IV, przyjmowaćjmuję, przyjmowaćjmujesz, przyjmowaćjmuj, przyjmowaćował, przyjmowaćowany 1. forma ndk czas. przyjąć (p.) 2. zwykle bez dopełnienia «podejmować u siebie gości, wydawać przyjęcia; mieć ustalone godziny przyjęć, udzielenia porad,… … Słownik języka polskiego
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» … Słownik języka polskiego
ugaszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk VIIIa, ugaszczaćam, ugaszczaća, ugaszczaćają, ugaszczaćany {{/stl 8}}– ugościć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ugoszczę, ugaszczaćci, ugość, ugoszczony {{/stl 8}}{{stl 7}} podejmować kogoś poczęstunkiem, przyjmować… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
dom — m IV, DMs. u; lm M. y 1. «budynek przeznaczony na mieszkania, na pomieszczenia dla zakładów pracy, instytucji itp.» Dom murowany, parterowy, piętrowy, narożny. Dom nowoczesny, stylowy, staroświecki, zabytkowy. Dom jednorodzinny, wielorodzinny,… … Słownik języka polskiego
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
odbierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odbieraćam, odbieraća, odbieraćają, odbieraćany {{/stl 8}}– odebrać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, odbiorę, odbierze, odbierz, odbieraćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} brać z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego